U modernoj galeriji Likovni susret Subotica večeras je otvorena izložba Bačka Galerija Dr Jovana Milekića. Izložbu je otvorio istoričar umetnosti Bela Duranci.
Posle dugogodišnje inicijative g. Bele kao i želje porodice Milekić, Likovni susret se prihvatio realizacije ove izložbe povodom 80-godišnjice od osnivanja, odnosno otvaranja prvog privatnog muzeja 1926. godine u Subotici. kolekcija dr Jovan Milekića je bila tada jedinstven BAČKI MUZEJ smešten u Manojlović palati, na korzou. 1935. muzej se seli na Palić, prekoputa ulaza ZOO vrta i dobija naziv "Bačka Galerija" kada je otvorena 2. maja 1949. godine.
Bela Duranci o Joci Milekiću...
To je veoma zanimljivo. Da je jedan čovek sam, u najstrašnije vreme, u doba svetske privredne krize koja nije mimoišla ni ove naše prostore, bio u stanju da osnuje muzej koji je za to doba bio jednistven jer nije bio nacionalno usmeren. Da je uspeo da priredi izložbu 1932. tada jedinstvenu u ovim našim prostorima i da je uspeo to na neki način sačuva bar toliko da je mogla da bude otvorena Bačka galerija na Paliću koju je od 02. maja 1949. do proleća 1951. posetilo 65000 građana posetilaca....
...tako da je Joca samotnjak - galerista, obrađujući višenacionalnu Vojvodinu otkrio da je bogatstvo različitosti i jedinstvo baštine nešto što traje uprkos vremenu.
****************
Dalje, opštirnije o ovome ...
Dr Jovan Milekić bio je kolekcionar starog kova, izuzetna ličnost, usamljen kao svaki osobenjak, galerista za čijim sakupljačkim trudom danas Subotica žali. Veliki deo njegove zbirke izložen je od 6. februara u galeriji Moderne galerije Likovni susret, kao nova prilika i opomena gradu na to šta je izgubio pre četiri decenije. Pod istim imenom pod kojim je nekada funkcionisala privatna zbirka dr Jovana Milekića - «Bačka galerija» otvorena je izložba koju je dugo već želeo da pripremi Bela Duranci, istoričar umetnosti, ali i prijatelj Jovana Milekića.
U prostorijama Moderne galerije Likovni susret oživeo je duh prošle «Bačke galerije» koju je u Manjolovićevoj palati na subotičkom Korzou otvorio 1927. godine i današnja izložba održava se u povodu 80 godina od tog značajnog datuma. Portreti Aksentija Marodića, pejzaži i pariski motivi Stipana Kopilovića, autoportret Jelene Čović, dela Luke Đelmiša, jedinog Subotičanina učesnika venecijanskog bijenala, sve su to dela izuzetno značajnih zavičajnih slikara, ali tu su još i rana ulja Milana Konjovića za koja je sam veliki slikar rekao da bi voleo da ih ima u svojoj kolekciji – samo su neka od više stotina umetničkih dela koja su sada ponovo izložena kao baština Milekićevog muzeja.
Rođen poslednje godine 19. veka, svojim porodičnim vezama, visokim obrazovanjem, bio je doktorant prava, Jovan Milekić je već od rane mladosti imao prilike da se druži sa najznačjnijim ljudima svoga doba u Zagrebu ili Novom SAdu. Kolekcionarska «žica» otkrviena je i negovana od mladićkih godina kada je prvo bio strastveni numizmatičar i filatelista. Već sa 19 godina, beleže ovdašnji likovni horničari, kupio je svoje prve slike. Među presudnim uticajima bila je sugestija velikog senćanskog kolekcionara i njegovog prijatelja Joce Vujića da u svom kolekcionarstvu se orijentiše na vojvođansku umetnost. Bilo je to i vreme formiranja nove države i trenutak kada Veljko Petrović i Milan Kašanin obilaze vojvođanske krajeve poposujući umetničke vrednosti i kulturno blago ovog podnebelja. Jovan Milekić odlučuje se za bačke umetnike i pasionirano sakuplja njihova dela, i to ne samo od renomiranih slikara, već i od onih čiji se talenat tek nazire. Tako dolazi u posed značajnih dela ovdašnjih naivaca koji poput Petera Nađapati Kukaca tek nakon Drugog svetskog rata biti vrednovani. Bela Duranci, autor izložbe posebno ističe još jednu činjenicu vezanu za Milekićevu zbirku: bila je regionalno a ne nacionalno opredeljena i po otme je u to vreme bila jedinstvena. Milekić je 1932. godine organizovao i prvu izložbu bačkih umetnika i mada su joj tada umetnici nalazili dosta zamerki ona predstavlja i danas jedan kamena međaša u istoriji ovdašnje likovne kulture. Nakon toga ubrzo usledile su novčane nevolje Jovana Milekića, koji je bio dirketor banke koaj je bankrotirala 1935. godine. preseljava se na Palić i tupokušava da održi svoj muzej, koji za vreme rata i seli iz Subotice.
Bački muzej obnovljen je 1949. godine i zabeleženo je da je od 2. maja te godine do proleća 1951. godine muzej otvoren preko puta ualza u ZOO vrt posetilo čak 65.000 građana. Ipak, bilo je to doba kada je formrian subotički GRadski muzej, na privatni muzej nije se baš gledalo blagonaklono, zgrada u kojoj je Bački muzej bio smešten nije odgovarajuća i da bi zaštitio zbirku on je pakuje i Bački muzej polako prestaje sa radom. Dela su prodata Galeriji Matice Srpske i jedan manji deo subotičkom Gradskom muzeju. Izložba koja je sada pred posetiocima u Modernoj glaeriji Likovnog susreta objedinjuje dela koja se nalaze u depoima ove dve institucije.
Olga Kovačev Ninkov, istoričar umetnosti posebno ističe još jednu osobinu Jovana MIlekića, on je bio ne samo kolekcionar već i dokumentarista jer u njegovoj zbirci sačuvano je mnoštvo dokumenata vezanih za život pojedinih stvaralaca – njihove fotografije, pisma, međusobna prepiska, isečci iz novina, što je za svkaog proučavaoca zavičajne likovne scene neprocenjivo blago. Otuda nije ni čudo što Bela Duranci i ne otklanja mogućnost da jednog dana se utvrdi da i pored ogromnog značaja likovne zbirke Jovana MIlekića jednoga dana iskusni tragalaca za istinama prošlosti ne otrkije da je Milekićeva zaostavština u Rukopisnom doeljenju Matice Srpske gotovo značajnija od samog umetničkog fonda.
